بررسی اثر عوامل ساختاری پارچه های پشم-پلی استر بر مقاومت سایشی

مقاومت سایشی پارچه یکی از خصوصیات مهم و تأثیرگذار بر کیفیت کالای نساجی است. افزایش مقاومت سایشی پارچه قابلیت استفاده و کیفیت آن را افزایش داده و برعکس کاهش مقاومت سایشی موجب ایجاد پرز و فرسودگی زود هنگام پارچه می‌گردد. همچنین مقاومت سایشی پارچه بر دوام محصول نهایی و قابلیت کاربرد پارچه مؤثر می‌باشد. در این پژوهش، اثر طرح بافت و درصد مخلوط الیاف نخ‌های پود و تراکم پودی پارچه‌های پشم- پلی‌استر بر مقاومت سایشی بررسی شده است. بر این اساس پارچه‌های پشم- پلی‌استر از چهار درصد مخلوط الیاف پشم- پلی‌استر در نخ‌های پود، سه طرح بافت و سه تراکم متفاوت مورد استفاده در صنعت تولید شدند. کاهش وزن برای تمامی نمونه‌های ساییده شده برای چهار دور متفاوت (5000، 7500، 10000 و 15000) توسط آزمون سایش مارتیندل ارزیابی شد. نتایج حاصل نشان داد که، در پارچه‌هایی با ساختار درهم روی بیشتر تار و پود، مقاومت سایشی پارچه افزایش می‌یابد و بافت تافته بیشترین مقاومت سایشی را نسبت به سایر بافت‌ها دارا بود. پارچه‌های بافته شده از درصد بیشتر الیاف پشم، مقاومت سایشی کمتری نسبت به پارچه های بافته شده از الیاف با درصد بیشتر پلی‌استر دارند.